فیزیولوژی ارتفاع: (ارتفاعزدگی، سازگاری با ارتفاع)
ارتباط مستقیمی بین سرعت صعود به ارتفاعات بالا و احتمال بروز ارتفاعزدگی وجود دارد. هرچه صعود سریع‌تر باشد، بدن زمان کمتری برای سازگاری با کاهش سطح اکسیژن خواهد داشت و در نتیجه، احتمال بروز علائم ارتفاعزدگی بیشتر می‌شود. به همین دلیل، یکی از مهم‌ترین توصیه‌ها برای پیشگیری از ارتفاعزدگی، صعود تدریجی است.
رهنمودهای کلی توصیه می‌کنند که پس از رسیدن به ارتفاع 2500 متر (حدود 8000 فوت)، نباید بیش از 300 تا 500 متر در روز به ارتفاع خواب خود اضافه کنید و هر 3 تا 4 روز یک روز را به استراحت و سازگاری در همان ارتفاع اختصاص دهید. این رویکرد به بدن زمان می‌دهد تا با شرایط جدید تطبیق پیدا کند و خطر بروز علائم ارتفاعزدگی را کاهش می‌دهد.
در مواردی که صعود سریع اجتناب‌ناپذیر است (مانند پرواز به یک منطقه مرتفع)، گذراندن یک یا دو روز در ارتفاع متوسط قبل از صعود بیشتر می‌تواند مفید باشد. همچنین، اجتناب از فعالیت بدنی سنگین در روزهای اول رسیدن به ارتفاعات بالا توصیه می‌شود.
بنابراین، سرعت صعود یک عامل کلیدی در بروز ارتفاعزدگی فیفا 90 است و صعود تدریجی با دادن زمان کافی به بدن برای سازگاری، بهترین راه برای پیشگیری از آن است.