آمادگی جسمانی: قدرت، سرعت، چابکی، استقامت در بسکتبال
استقامت در بسکتبال به معنای توانایی حفظ سطح بالایی از عملکرد در طول کل مسابقه است که شامل دوره‌های فعالیت شدید و استراحت می‌شود. استقامت هوازی (برای بازی طولانی مدت) و استقامت بی‌هوازی (برای تلاش‌های انفجاری مکرر) هر دو برای یک بازیکن بسکتبال ضروری هستند. تمرینات هوازی مانند دویدن‌های طولانی و تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) به بهبود استقامت کمک می‌کنند.
توسعه‌ی این چهار فاکتور آمادگی جسمانی باید به صورت یکپارچه و متناسب با پست بازی هر بازیکن انجام شود. برای مثال، یک سنتر ممکن است به قدرت بیشتری نسبت به یک گارد راس نیاز داشته باشد، در حالی که یک گارد راس به سرعت و چابکی بالاتری احتیاج دارد. با این حال، داشتن یک پایه قوی در هر چهار زمینه برای تمام بازیکنان مفید است.
برنامه‌های تمرینی آمادگی جسمانی در بسکتبال معمولاً شامل ترکیبی betfoot از تمرینات قدرتی، پلایومتریک (برای قدرت انفجاری)، تمرینات سرعتی و چابکی، و تمرینات استقامتی است. توجه به ریکاوری مناسب نیز برای جلوگیری از آسیب‌دیدگی و بهبود عملکرد ضروری است.
در نهایت، آمادگی جسمانی جامع، یک عامل کلیدی در موفقیت فردی و تیمی در بسکتبال است و بازیکنانی که از نظر بدنی آماده‌تر هستند، شانس بیشتری برای تأثیرگذاری مثبت در جریان بازی دارند.