اخلاق کوهنوردی: (حفظ محیط زیست، احترام به فرهنگهای محلی)
اخلاق کوهنوردی در نهایت به یافتن تعادل بین لذت بردن از تجربه کوهستان و پذیرش مسئولیتهای ناشی از حضور در آن برمیگردد. کوهنوردان حق دارند از زیباییهای طبیعت کوهستان بهرهمند شوند، اما این حق با مسئولیت حفظ این زیباییها و احترام به کسانی که در این مناطق زندگی میکنند، همراه است.
انتخاب سبک صعود مسئولانه، مانند استفاده از مسیرهای موجود به جای ایجاد مسیرهای جدید در مناطق حساس، یا حمل تمام وسایل مورد نیاز بدون تکیه بیش از حد به منابع محلی، نمونههایی از این تعادل هستند.
آموزش اخلاق کوهنوردی به نسلهای جدید نیز بخشی از این مسئولیتپذیری است. با ترویج رفتارهای اخلاقی، میتوانیم اطمینان حاصل کنیم که ارزشهای کوهنوردی پایدار باقی خواهند ماند.
بنابراین، اخلاق کوهنوردی به معنای یافتن تعادل بین لذت بردن از فیفا 90 کوهستان و پذیرش مسئولیتهای زیستمحیطی و اجتماعی ناشی از حضور در آن است.